Zo'n 2,5 jaar geleden ben ik begonnen met schilderen en heb een ontdekkingsreis gemaakt langs verschillende stijlen en verschillende materialen; een cursusje hier, een schilderweekend of -weekje daar! Ik heb ontdekt: Ik ben zeker geen kunstenaar, no way, eg nie, maar wél docent, in hart en nieren! (Ik werk al 35 jaar in het Voortgezet Speciaal Onderwijs en de laatste 4 jaar vooral met jongeren met angststoornissen).
Ik geniet van schilderen schilderstijlen uitproberen en ook van collages maken maarrrrr nóg meer voldoening geeft het mij als ik ánderen aan 't schilderen of anderszins maken krijg! Daar is ze: de docent in mij, de deler, facilitator; een aantrekkelijk plek en dito programma creëren, die/dat uitnodigt om gewoon maar gaan doen, het ontdekken. De lol, het proces staat voorop. Het resultaat is van veel minder belang. Wat mij betreft.
Illustratief is de verschuiving van uren of dagen aan een portret werken waarbij je soms 5 haren van een kwast gebruikt en loopt te pielen, naar 1 of 2 uur schilderen met allerlei materialen inclusief je handen(zie de drie collage foto's). De tijd vergeten en je laten verrassen door wat ontstaat. En vaker wel dan niet beland een werk dan in de papierbak maar had ik een heerlijke middag!
Omdat het, na een tijd lekker klooien met materiaal, soms toch fijn is om iets (tijdelijk) op te hangen, zal ik naast het faciliteren van dat 'los gaan' en experimenteren, je ook helpen aan informatie over compositie, toonwaarden en kleur. Daarmee kan je jouw werk voor jezelf en evt. andere kijkers boeiender maken.
Dus....het plezier staat voorop.
Kunstenaar: nope! Levenskunstenaar: ik ben aardig op weg!
Mijn proces in beeld. Van heel precies naar abstract, figuratief.